Fot.: Diana / Maść na rany powinna nawilżać okolice uszkodzonego naskórka i przyspieszać jego gojenie się. Dobrze, aby działała przeciwbakteryjnie i niwelowała stan zapalny w obrębie rany. Rany zazwyczaj są skutkiem urazu. Należą do nich otarcia, zadrapania, rany cięte, szarpane i kłute. Wyróżnia się także oparzenia, odleżyny i owrzodzenia. Aby przyspieszyć gojenie się ran, stosuje się różnego rodzaju maści. W jaki sposób goją się rany? W gojeniu się ran biorą udział krew, komórki skóry, układ odpornościowy, a także inne substancje znajdujące się w organizmie. W miejscu, które zostało narażone na uszkodzenie powstaje skrzep. Jego zadaniem jest sklejenie brzegów rany, co zmniejsza krwawienie. Kolejny krok to oczyszczenie rany z uszkodzonych tkanek i bakterii. Organizm zapobiega w ten sposób infekcji. Może wtedy dojść do syntezy kolagenu, który odbudowuje zranione miejsce. Następnie zaczyna się proces tworzenia blizny. Czynniki, które utrudniają gojenie się ran to zanieczyszczenie rany, infekcja, a także rozległy obszar, który obejmuje uraz. Stres, słabsza odporność oraz niedożywienie i zbyt mała ilość witamin to kolejne powody wpływające na przedłużone gojenia. W ten sposób działają też choroby takie jak cukrzyca i przyjmowane leki: sterydy, chemioterapia, a także leki zmniejszające krzepliwość krwi. Do tej ostatniej grupy należy głównie aspiryna. Maść na rany – składniki Maść na rany może zawierać hialuronian cynku, który wspomaga nawilżenie naskórka i zmniejsza stan zapalny. Z kolei dializat z krwi cieląt może być nakładany na rany suche. Ułatwia on dostęp substancji odżywczych i tlenu do rany. Maść na rany z antybiotykiem Na rany głębokie, a także rany z dużym ryzykiem zakażenia, najlepiej użyć maści z antybiotykiem. To środek pomocny także przy oparzeniach, otarciach oraz owrzodzeniach. Doskonale zwalcza zapalenie i zmniejsza ryzyko nadkażenia bakteryjnego. Do antybiotyków, które są używane w maściach na tego typu rany należą polimyksyna B, neomycyna oraz bacytracyna. Polimyksyna, a dokładniej siarczan polimyksyny B, niszczy bakterie Gram-ujemne. Neomycyna także usuwa bakterie Gram-ujemne, a poza tym – gronkowce. Z tego względu może być stosowana na ropiejące rany. Natomiast bacytracyna cynkowa niszczy bakterie Gram-dodatnie. Te trzy antybiotyki niekiedy znajdują się w jednym środku. Dzięki temu jego działanie jest bardziej kompleksowe. Powoduje to także mniejsze ryzyko pojawiania się szczepów antybiotykoopornych. Preparaty zawierające neomycynę, polimykynę B oraz bacytracynę mają szerokie spektrum działania, neutralizując wpływ wielu bakterii powodujących zakażenia. Maść z antybiotykiem nakłada się na oczyszczoną skórę. Następnie dobrze jest przykryć ranę opatrunkiem z gazy. Preparat można stosować od 2 nawet do 5 razy na dobę. Nie wolno jednak używać go przez długi czas, gdyż może to prowadzić do nadkażenia drożdżakami. Inną konsekwencją długotrwałego stosowania maści z antybiotykiem jest możliwość przeniknięcia substancji czynnych do krwi. Należy pamiętać, że tego typu środków nie wolno nakładać na błony śluzowe. Nie mogą dostać się do oczu. Są przeznaczone dla osób powyżej 12. roku życia. Maść na rany ropne Na rany ropne, trudno gojące się, poza maścią z antybiotykiem, należy nakładać środki, które przyspieszają proces ich oczyszczania. W ten sposób działa wyciąg z kłącza pięciornika, a także maść ichtiolowa, która dodatkowo lekko ściąga skórę. Ułatwia to odciąganie ropy. Preparat ma działanie przeciwzapalne. Tego typu środki stosuje się także na owrzodzenia i czyraki. Maść można nakładać 2-3 razy dziennie. Warto wiedzieć, że może ona wywołać podrażnienie skóry, które samoistnie zniknie po pewnym czasie. Na rany ropne skuteczne są też preparaty zawierające takie substancje, jak tlenek cynku, tetraboran sodu oraz sulfobituminian amonu. Maść na gojenie ran bez recepty Maść na gojenie ran bez recepty powinna zawierać składniki odżywiające naskórek od zewnątrz i nawilżające go. Są to bezpieczne środki przeznaczone do stosowania także u dzieci. Mają w swoim składzie witaminy (najczęściej grupy A lub E), dekspantenol oraz alantoinę. Maść na trudno gojące się rany otwarte Z kolei maść na trudno gojące się rany otwarte powinna zawierać karnozynę i koloidalny karbomer. Przed nałożeniem preparatu miejsce uszkodzenia należy dokładnie oczyścić, a następnie zdezynfekować. Po posmarowaniu rany grubą warstwą maści trzeba na nią położyć plaster lub bandaż. Opatrunek można zostawić na 1-3 dni, a kiedy pojawi się strup, trzeba zmniejszyć ilość stosowanego preparatu. Zobacz film: Pierwsza pomoc przy skaleczeniach. Źródło: Dzień Dobry TVN Maść na rany w nosie Na rany w nosie, a także nieduże uszkodzenia takie jak otarcia, pęknięcia, oparzenia bądź skaleczenia można stosować środku z prowitaminą B5, zwaną dekspantenolem (inaczej D-pantenol). Znajduje się ona w składzie koenzymu A niezbędnego do prawidłowej czynności skóry i nabłonka, a także wzrostu paznokci i włosów. Dobrze działa też palmitynian witaminy A oraz hialuronian sodu czy hydrolizat proteinowy owsa zwyczajnego. Przy skaleczeniach w obrębie błony śluzowej nosa niezbędne jest jej nawilżenie oraz utrzymanie wilgotności. Przykładowo, maść z prowitaminą B5 przyspiesza gojenie się ran i jednocześnie łagodzi dolegliwości w ich obrębie. Maść na rany i blizny Maść na rany i blizny mogą zawierać elektrolity oraz pierwiastki śladowe, takie jak cynk, żelazo, sód, mangan i magnez. Skuteczne są też preparaty z wyciągiem z cebuli, alantoiną oraz heparyną.
Ranisilver® spray zapewnia ranie optymalne środowisko do jej gojenia, wspomagając naturalne procesy regeneracji tkanek. Zawiera mikronizowane srebro o działaniu bakteriobójczym oraz kwas hialuronowy. Kwas hialuronowy powoduje silne nawilżenie skóry w okolicy rany, dzięki czemu staje się elastyczna i odpowiednio napięta. Piękna i gładka skóra, to marzenie każdego. Niestety często na skutek przebytego trądziku czy też wypadku, na skórze tworzą się nieestetyczne blizny. Problem blizn przykry jest szczególnie dla kobiet, zwłaszcza wtedy, gdy zlokalizowane są one na twarzy. Przedstawiamy domowe sposoby na pozbycie się blizn. Blizna to naturalny sposób gojenia się skóry. Na ich wygląd (kształt, a także wielkość) wpływa indywidualna zdolność regeneracyjna organizmu oraz występowanie zmian zapalnych w trakcie procesu gojenia się rany i powstawania następnie w tym miejscu i najskuteczniejszymi metodami usuwania blizn jest: laseroterapia, dermabrazja laserowa i mezoterapia. Można jednak spróbować domowych sposobów w walce z niechcianymi Należy pamiętać, że blizn nigdy nie da się usunąć całkowicie. Można jedynie zmniejszyć ich blizn Terapia polega na stosowaniu derma rollera – wałeczka z igiełkami, który „masuje” skórę. W sprzedaży dostępne są urządzenia o różnej wielkości oraz ilości igiełek. Warto przed zastosowaniem użyć nawilżającego oleju ( kokosowego, lawendowego).Olejki i inne produkty olej kokosowy: zawiera kwasy tłuszczowe oraz przeciwutleniacze, które zwalczają wolne rodniki, chroniąc komórki skóry oraz zmniejszając ich uszkodzenie. Olej kokosowy bardzo dobrze nawilża skórę, a także przyczynia się do produkcji kolagenu (w efekcie skóra staje się gładsza),olej lawendowy: odżywia komórki skóry, przez co przyczynia się do ich regeneracji,aloes: nawilża skórę, pomaga zlikwidować stan zapalny,olejek z zielonej herbaty: nie tylko poprawia kondycję skóry, ale także leczy stany zapalne, wpływa na zwiększenie elastyczności oraz charakteryzuje się działaniem antybakteryjnym. Świetnie odnawia skórę,ocet jabłkowy: zawarte w nim kwasy pomagają oczyścić skórę i pozbyć się martwego naskórka. Stosowanie octu jabłkowego przez dłuższy czas sprawi, że blizny zdecydowanie staną się mniej widoczne,olejek tamanu: charakteryzuje się właściwościami gojącymi. Ponadto zwalcza wolne rodniki, regeneruje skórę i skutecznie zmniejsza widoczność blizn. Głównymi składnikami olejku są kwas kalofillowy oraz kallofilloidyna, to flawonoidy o działaniu przeciwzapalnym, antybakteryjnym i antybiotycznym,witamina E: znana jest ze swoich właściwości odżywczych i regeneracyjnych. Należy nakładać ją bezpośrednio na bliznę i W walce z bliznami można także skorzystać z oczyszczania organizmu poprzez post warzywno-owocowy. Tego typu terapia oczyszcza oraz usprawnia organizm. Trudno gojące się rany 15 Serce i krążenie 451 Anemia 22 Arytmia 17 przebarwienia i zmarszczki- sprawdzone sposoby na niedoskonałości skóry O nas Kontakt Fot. medforumDoświadczenia w laboratoriumW przypadku skaleczeń, zmian na skórze czy gan każdy z nas udaje się do apteki w celu zakupienia preparatu, który pomoże w ich gojeniu się. Nie zdajemy sobie sprawy z faktu, iż na naszych łąkach czy w ogródkach dostępne są rośliny, które mogą nam w tym które wykazują leczniczy wpływ na nasza skórę są miedzy innymi:babka lancetowata, która zawiera w swych liściach aukubinę o działaniu podobnym do antybiotyku. Zawiera ona także krzem, cynk, żelazo oraz bor. Warto wspomnieć tutaj także o witaminach A, K oraz Cżyworódka pierzasta używana jest w leczeniu różnych chorób skórnych. Stosowana jest na zmiany zewnętrzne ale jej sok może być także pityaloes wykorzystywany jest do leczenia trudno gojących się ranrokitnik bardzo często używany jest w kosmetyce oraz chwili obecnej dostępnych jest bardzo dużo roślin, które stosowane są w leczeniu różnego rodzaju zmian skórnych w osób w różnym www źródła:Tagi: rosliny stosowane do gojenia zmian na skórze, zmiany skórne, rany na skórze Różne oblicza siarki Leczenie żylaków - zabieg ablacji parą wodną Nadmierne pocenie się - przyczyny, objawy, diagnoza, leczenie Nadmierna potliwość - przyczyny, objawy, diagnoza, leczenie Pedicure idealny Wykwity skórne - przyczyny, objawy, diagnoza, leczenie Pandemia koronawirusa a wyjazdy turystyczne – jak hotele dbają o nasze bezpieczeństwo? Opalanie i dziurawiec – czy to dobre połączenie? Pielęgnacja skóry atopowej Odbudowa komórkowa zimą Nie wszystkie rany goją się jednak w odpowiednim czasie. W przypadku ran przewlekłych proces regeneracji ubytku zatrzymuje się na jednym z etapów i nie postępuje. Szczególnie trudno gojące się rany pojawiają się m.in. w związku ze stopą cukrzycową. Jest to owrzodzenie, zlokalizowane najczęściej na podeszwie lub grzbiecie stopy. napisał/a: si_ice2 2015-01-13 21:50 Cześć. Mam 28 lat, jestem facetem. Od blisko 2 lat mam problem z trudno gojącymi się skaleczeniami. Najczęściej sytuacja wygląda tak, ze pojawia się coś ala pryszcz, z czerwonym obrzękiem. Po czasie przekształca się to w rankę. Ja niestety mam tendencje do drapania. Całe życie mimo wszystko, goiło mi się poprawnie. Obecnie wszystko się babra - na dodatek żaden z lekarzy dermatologów nie umiał mi dotychczas pomóc. Miałem badania dot. bodajże paciorkowców, wszystkie wyniki w normie - również morfologia, mocz etc. Co lekarz to żadna szczególna diagnoza. Każdy na starcie próbuje dawać antybiotyk w tabletkach lub maści, które nie pomagają. Czy po jednym zdjęciu jest mi ktoś w stanie podpowiedzieć? Obecna rana ma około 5mm. Walczę z nią Multibioticem obecnie. Jest ona w okolicach bicepsa na ramieniu. Widoczne na zdjęciu skaleczenie powstało jako dwie małe ranki. Część się zagoiła (chociaż i tak zostawia dziwne ślady, z twardawym naskórkiem). Ponadto, w czasie gojenia zauważyłem, że brzeki skaleczenia są twarde i tworzą jakby taką nitkę dookoła - raz pociągnąłem za to i normalnie wyglądało jakbym ciągnął nitkę. Z góry dzięki za pomoc, bo już nie daję rady :) Skaleczenia nie swędzą. Jak są podrażnione, przy dotyku wydają się być ciepłe. Ponadto czasami pojawiąją się przy niektórych takie czerwone delikatne smugi na skórze, jakby efekt podrażniania. Tutaj przedstawiam zdjęcie w większej rozdzielczości: [img] Prawidłowo leczona rana goi się od kilku do kilkunastu dni. Są jednak stany chorobowe, które utrudniają proces gojenia się ran i stają się niebywałą udręką dla pacjenta. Wiele jest tego przyczyn i różne są też sposoby leczenia trudno gojących się ran, gdzie duże znaczenie odgrywa m.in. właściwa fizjoterapia. W dalszej części przedstawione zostało kilka sposobówRany przewlekłe to interdyscyplinarny problem medyczny. Częstość ich występowania stale wzrasta ze względu na starzenie się społeczeństwa. Rana przewlekła to rana, która nie goi się w odpowiednim czasie. Najczęściej występującymi ranami przewlekłymi są owrzodzenia oraz stopa cukrzycowa. Rany takie ze względu na złożoną patogenezę wymagają wielokierunkowego podejścia. Oparzenie to uszkodzenie skóry wywołane najczęściej działaniem wysokiej temperatury. Rokowanie w leczeniu oparzenia jest bezpośrednio związane z rozległością oraz głębokością oparzenia i na tej podstawie podejmuje się decyzję o leczeniu ambulatoryjnym lub w warunkach szpitalnych. Pierwsza pomoc powinna być udzielona bezzwłocznie, z zachowaniem podstawowych zasad. Bardzo istotne jest jak najszybsze chłodzenie miejsca oparzenia, co zapobiega rozwojowi głębszych uszkodzeń skóry. Częstym powikłaniem po wygojeniu ran oparzeniowych są blizny przerosłe i przykurcze stawów pojawiające się najczęściej przy oparzeniach obejmujących całą grubość skóry. Trudno gojące się rany Rana trudno gojąca się to rana, w której proces gojenia zatrzymał się przez pewien czas na jednym z etapów i nie postępuje [1]. Rana przewlekła to rana, która nie przeszła uporządkowanego i terminowego procesu gojenia [1]. Jedni autorzy za ranę przewlekłą uznają ubytek, który nie wygoił się w przeciągu 4–6 tygodni, inni zaś wydłużają tę granicę do 6–8 tygodni [2]. Szacuje się, że rany przewlekłe występują u 1–1,5% całej populacji, ok. 3% populacji powyżej 60. roku życia i 15% w wieku starczym [3]. Problem trudno gojących się ran dotyczy ok. 20 mln ludzi na całym świecie [2]. Na proces gojenia wpływa nie tylko etiopatogeneza rany i jej lokalizacja, ale także wiek, stan zdrowia pacjenta i choroby współistniejące. Najczęściej występującymi ranami przewlekłymi są owrzodzenia, odleżyny oraz stopa cukrzycowa [1]. Z owrzodzeń ponad 80% to owrzodzenia żylne powstające na tle niewydolności żylnej, zakrzepicy żył głębokich czy nieleczonych żylaków [4]. Owrzodzenia na tle niedokrwiennym stanowią 14%. Owrzodzenia mogą powstać również podczas nieprawidłowego gojenia się rany po przebytym urazie, w przebiegu piodermii zgorzelinowej, zatorów spowodowanych przez cholesterol, zespołu antyfosfolipidowego, kalcyfikacji w przewlekłej niewydolności nerek, necrobiosis lipoidica, różnych postaci zapalenia tkanki podskórnej, schorzeń hematologicznych, autoimmunologicznych [5]. Owrzodzenie żylne zwykle lokalizuje się w dolnej części podudzi, ma nieregularne brzegi, tendencję do obfitego wysięku i towarzyszącą siatkę naczyniową na obwodzie. Skóra wokół owrzodzenia zwykle jest zaczerwieniona, co wskazuje na toczący się proces zapalny [4]. Świeże owrzodzenia będące następstwem przewlekłej niewydolności żylnej zazwyczaj są małe i powierzchowne, jednak wraz z przewlekłym przebiegiem choroby powstają owrzodzenia rozległe oraz głębokie [4]. U wielu pacjentów choroba utrzymuje się przez wiele lat i charakteryzuje się występowaniem częstych nawrotów, a leczenie jest kosztowne i długotrwałe. Wymaga terapii skojarzonej zarówno przyczynowej, jak i miejscowej – kompresjoterapia, oczyszczanie owrzodzenia z tkanek martwiczych, wydzieliny i strupów oraz odpowiednio dobranych opatrunków [4]. Niejednokrotnie konieczne jest leczenie przyczynowe, inwazyjne – skleroterapia, chirurgia żył, leczenie przeciwbólowe, flebotropowe oraz leczenie infekcji w ranach przewlekłych odpowiednio dobranymi środkami odkażającymi, antybiotykami miejscowymi, a w niektórych przypadkach nawet antybiotykoterapią ogólnoustrojową [4]. Niezależnie od rodzaju rany, ogólne zasady leczenia miejscowego są takie same. Podstawą jest oczyszczanie niezbędne w celu zainicjowania procesu naprawy tkanek, który ma pierwszorzędne znaczenie w terapii trudno gojących się ran [1]. Niestety, leczenie owrzodzeń trwa miesiącami i często nie przynosi zadowalającej poprawy. Biland i wsp. zastosowali bezbiałkowy dializat pełnej krwi cielęcej (zarówno miejscowo, jak i dożylnie) w terapii przewlekłych owrzodzeń. Badanie zostało przeprowadzone wśród 210 pacjentów z owrzodzeniami. U wszystkich pacjentów stosowano kompresjoterapię. Oceniano powierzchnię owrzodzenia, głębokość, strukturę, brzegi i stan skóry wokół owrzodzenia. W grupie osób, u których stosowano miejscowy dializat krwi cielęcej oraz podawany w dawce 10 ml dożylnie co 2 dni, zaobserwowano szybszy proces gojenia się owrzodzeń w porównaniu do osób, u których stosowano kompresjoterapię i placebo [6]. Ponadto grupa pacjentów leczonych dializatem zgłaszała mniejsze dolegliwości bólowe ze strony owrzodzenia oraz mniejszy obrzęk kończyn dolnych [6]. Solcoseryl jest bezbiałkowym dializatem zawierającym liczne składniki o małej masie cząsteczkowej (do 5000 daltonów) pochodzące z surowicy i komórek krwi cielęcej. Preparat zawiera ok. stu związków chemicznych – aminokwasy, elektrolity, oligopeptydy, fosfolipidy, glikolipidy, kwasy nukleinowe, czynniki wzrostu (epidermal growth factor – EGF) [7]. W badaniach przeprowadzonych na zwierzętach, w hodowlach komórkowych i tkankowych oraz w badaniach klinicznych wykazano, że dializat ma właściwości wspomagające komórkową przemianę materii i stymulujące fosforylację oksydacyjną, zwiększa stopień wykorzystania tlenu oraz nasila transport glukozy w niedotlenionych i pozbawionych rezerw metabolicznych komórkach. Solcoseryl usprawnia procesy naprawcze i regeneracyjne w tkankach uszkodzonych oraz mających niewystarczające zasoby składników odżywczych, zapobiega wtórnym zmianom zwyrodnieniowym i innym patologicznym zmianom w odwracalnie uszkodzonych komórkach. Nasila syntezę kolagenu oraz stymuluje migrację i proliferację komórek [8]. Chroni tkanki zagrożone niedotlenieniem i brakiem substancji odżywczych. Przyspiesza i poprawia jakość gojenia uszkodzonych tkanek [8]. W badaniach Markiera i wsp. [7] stwierdzono, że dożylnie podawany Solcoseryl u chorych z krytycznym niedokrwieniem kończyn dolnych poddanych rekonstrukcji naczyniowej przyspiesza gojenie się obwodowych zmian martwiczych. Dodatkowo preparat łagodził objawy przewlekłego niedokrwienia, takie jak bóle kończyny oraz zaburzenia czucia [7]. Cukrzyca, pomimo leczenia, nadal powoduje tworzenie się trudno gojących owrzodzeń na stopach. Zespół stopy cukrzycowej (ZSC) definiuje się jako wszelkiego rodzaju rany i podrażnienia na stopach, których gojenie trwa dłużej niż 4 tygodnie [1]. Neuropatia cukrzycowa oraz niedokrwienie kończyn dolnych są czynnikami etiologicznymi owrzodzenia stóp. Owrzodzenia stopy występują u 15–25% osób chorujących na cukrzycę [9]. Tylko 2/3 z nich udaje się wyleczyć, 28% skutkuje amputacją kończyn [10]. W eksperymentalnym badaniu El-Mesallamy i wsp. terapia systemowa komórkami macierzystymi krwi pępowinowej w połączeniu z miejscowo stosowanym dializatem krwi cielęcej znacznie przyspieszyła gojenie się ran u szczurów z cukrzycą [11]. Autorzy wykazali, że dializat ma właściwości insulinopodobne, poprawia transport glukozy do komórek i jej wykorzystanie. POLECAMY Oparzenia Każdego roku oparzeniom ulega 1% mieszkańców naszego kraju [12]. Przyczyną oparzeń osób dorosłych są wypadki w pracy i w domu, są to najczęściej oparzenia termiczne. Ciężkość oparzenia określa się za pomocą różnych skali. Najbardziej powszechna jest tzw. reguła dziewiątek, gdzie określone segmenty ciała zajmują w przybliżeniu 9% powierzchni ciała lub reguła dłoni – powierzchnia dłoni osoby oparzonej odpowiada 1% łącznej powierzchni jej ciała. Bardzo ważna jest też ocena głębokości oparzenia. Oparzenie I stopnia jest powierzchowne i dotyczy naskórka. Charakteryzuje się niewielkim obrzękiem i zaczerwienieniem oraz występowaniem dolegliwości bólowych [12]. Oparzenia II stopnia dzieli się na klasy IIA i IIB. Klasa IIA to oparzenie, które nie dotyczy pełnej grubości skóry. Głębsze warstwy, w których znajdują się gruczoły potowe oraz mieszki włosowe, nie ulegają uszkodzeniu. Charakterystyczna jest miejscowa bolesność tkanek oparzonych oraz pojawianie się pęcherzy [12, 13]. W oparzeniu IIB widoczna jest powierzchowna martwica naskórka i głębszych warstw skóry. Oparzenie uszkadza naczynia krwionośne. Rany pozbawione są pęcherzy, koloru różowoceglastego lub intensywnie blade (szare). Czasem zdarza się, że w centrum rany występuje brak czucia. W oparzeniu III stopnia może dojść do uszkodzenia zakończeń nerwowych, co sprawia, że obszar objęty oparzeniem jest mniej bolesny. Obejmuje całą grubość skóry oraz tkankę podskórną. Oparzone obszary mają kolor śnieżnobiały lub brązowo-czarny. Oparzenia IV stopnia obejmują pełną grubość skóry wraz z mięśniami, powięziami i kośćmi. Widoczne jest całkowite zwęglenie obszarów dotkniętych oparzeniem [12]. W zależności od głębokości i rozległości oparzenia wyróżnia się oparzenia lekkie, średnie i ciężkie. Postępowanie w oparzeniach skóry W przypadku oparzeń termicznych należy zdjąć z oparzonego ubranie, schładzać ciało chłodną wodą lub wilgotnymi kompresami (do 15 minut lub do wystąpienia dreszczy, nie więcej niż 10% powierzchni ciała naraz), a następnie nałożyć jałowy opatrunek [13, 14]. Konieczna jest ocena stanu chorego oraz powierzchni oparzenia. W poważnych oparzeniach należy rozpocząć leczenie przeciwbólowe oraz przeciw hipowolemii. W ośrodkach specjalistycznych leczenia wymagają oparzenia: górnych dróg oddechowych, niepełnej grubości skóry (II°), które przekraczają 10% powierzchni ciała, pełnej grubości skóry (III°) we wszystkich grupach wiekowych, twarzy, rąk, stóp, narządów płciowych, krocza oraz okolicy dużych stawów, prądem elektrycznym – wszystkie!, chemiczne o porównywalnym do termicznych obszarze i lokalizacji, w szczególności zasadami, u osób z chorobami współistniejącymi (takimi jak niewydolność serca, cukrzyca, choroby nerek), u osób z dodatkowymi obrażeniami, u dzieci, jeśli szpital dziecięcy nie ma odpowiednio przeszkolonego personelu [14]. Powierzchowne oparzenia I stopnia W oparzeniach powierzchownych I stopnia ranę oparzeniową należy chłodzić przez 15–20 minut zimną bieżącą wodą. Następnie ranę zabezpiecza się jednym z dostępnych bez recepty preparatów (np. Panthenol, Argosulfan, Solcoseryl) oraz jałowym opatrunkiem. W przypadku dolegliwości bólowych można zalecić lek przeciwbólowy. Oparzenie I stopnia zwykle goi się w ciągu 7 dni bez pozostawienia blizny [15]. Oparzenia pośredniej głębokości – stopień IIA/IIB Ranę oparzeniową należy chłodzić przez 15–20 minut zimną bieżącą wodą. Następnie trzeba ją odkazić i usunąć pęcherze, a potem nałożyć opatrunek specjalistyczny. Zaleca się stosowanie opatrunków ze srebrem jonowym, hydrowłóknistych lub alginianowych. Leczenie sposobem otwartym jest polecane dla takich powierzchni, jak twarz, krocze, pośladki. Warunkiem leczenia sposobem otwartym jest zapewnienie aseptyki. Kiedy rana zagoi się przez naskórkowanie, bliznę trzeba natłuszczać kilka razy dziennie (Alantan plus, Solcoseryl maść, biała wazelina). Należy unikać ekspozycji na promieniowanie UV. U osób bez aktualnych szczepień stosuje się profilaktykę przeciwtężcową [15]. Oparzenie III i VI stopnia Należy leczyć w ośrodku specjalistycznym. W ranach oparzeniowych destrukcja tkanek postępuje nadal, pomimo usunięcia czynnika sprawczego, jeszcze przez następnych kilka godzin [16]. Przez pierwsze godziny rana pooparzeniowa pogłębia się i obejmuje sąsiadujące obszary. W badaniu Ghonemi i wsp. Solcoseryl stymulował gojenie oparzeń poprzez poprawę zaopatrzenia tkanek w tlen, poprawę mikrokrążania i promowanie epitelializacji [17]. Ponadto autorzy stwierdzili, że u pacjentów, u których Solcoseryl był aplikowany wcześnie po oparzeni... Pozostałe 70% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów Co zyskasz, kupując prenumeratę? Roczną prenumeratę kwartalnika "Wiadomości dermatologiczne" Nielimitowany dostęp do całego archiwum czasopisma Zniżki w konferencjach organizowanych przez redakcję ...i wiele więcej! Sprawdź
Ustawienia zaawansowane. W tej kategorii znajdziesz produkty wspomagajace gojenie się ran oraz produkty pomocne w przypadku niewielkich ubytków naskórka, które działają ochronnie i dezynfekująco. Znajdziesz tu również preparaty stosowane ż w lekkich oparzeniach i odmrożeniach. Dostępne w postaci maści, kremów, zasypek, sprayu i
Trudno gojące się rany potrafią niejednokrotnie przysporzyć sporo kłopotów zarówno dzieciom, jak i dorosłym. Wyglądają nieestetycznie, często swędzą bądź utrzymują się zdecydowanie za długo. Jak sobie z nimi radzić? Czym jest rana i na czym polega proces gojenia? Najprościej ujmując, rana to przerwanie ciągłości zewnętrznej powłoki skóry. Może wystąpić wskutek otarcia, kłucia, różnych skaleczeń i od głębokości rany zależy, jak będzie wyglądało jej gojenie. Przerwanie ciągłości tkanek powoduje w naszych organizmach szereg procesów, które mają na celu ochronę przed zakażeniem oraz produkcję komórek, które zasklepią ranę. Można je podzielić na cztery fazy. Gojenie zaczyna się od stanu zapalnego, w trakcie którego organizm niejako organizuje swoją obronę w postaci granulocytów i przeciwciał. Następnie, w czasie fazy wytwórczej następuje produkcja tak istotnego dla zasklepienia rany kolagenu. Po tym dochodzi do obkurczenia, a finalnie do przebudowy rany, a więc działań związanych z fibroblastami i tworzeniu włókien kolagenowych. Sprawdźmy, co może nam pomóc na trudno gojące się rany. Działania zewnętrzne Przede wszystkim musimy zadbać o to, aby powierzchnia rany była odkażona. Jeśli z jakiegoś powodu nie mamy dostępu do środków czyszczących, ewentualne zakażenie jesteśmy w stanie rozpoznać po: zaczerwienieniu skóry, wydobywającej się ropie lub czerwonej prędze. Najlepiej ranę przemyć solą fizjologiczną, nigdy preparatami z alkoholem – w ostateczności zimną wodą, ale nie pod zbyt wysokim ciśnieniem (można również zastosować roztwory wodne, takie jak lugola). Jeśli wystąpiły zanieczyszczenia, w szczególności styczności z ziemią, poza oczyszczeniem należy skonsultować się z lekarzem w sprawie ewentualnej szczepionki na tężec, jeśli od ostatniej dawki minęło 10 lat. Co ważne, nie możemy całkowicie wysuszyć zranionego miejsca, ponieważ do odbudowy tkanek nasz organizm potrzebuje wilgotnego środowiska. Stąd używamy plastrów lub specjalnych plastrów silikonowych. Warto mieć je zawsze ze sobą, szczególnie podczas zabaw z dziećmi. Wówczas plaster z ulubioną postacią pomoże malcowi szybciej zapomnieć o bólu. Preparaty na urazy Niezbędne w każdej apteczce sterylne materiały opatrunkowe - gazy, bandaże i plastry - po które sięgniemy w przypadku skaleczeń, czy zranień. Witaminy Chociaż powszechnie kojarzymy witaminę C z odpornością i preparatami na przeziębienie i grypę, to ma ona kluczowe znaczenie także w procesach skórnych. Kwas askorbinowy wymienia się w grupie związków uczestniczących w tworzeniu kolagenu. Warto więc w trakcie gojenia spożywać produkty spożywcze z witaminą C lub sięgnąć po suplementy, niejednokrotnie występujące z kolagenem. Równie istotne podczas gojenia są witaminy E oraz A. Niedobór pierwszej z nich odpowiada za niedokrwistość, a brak witaminy A oznacza problemy z produkcją wspomnianego kolagenu. Obie witaminy również można suplementować. Naturalne sposoby na trudno gojące się rany Poza plastrami i dostępnymi żelami istnieją naturalne sposoby na przyśpieszenie gojenia. Działania bakteriobójcze niektórych roślin były znane już od starożytności, dlatego możemy skorzystać z właściwości cebuli czy kapusty. Pomóc może również miód. Tymczasem na przyśpieszenie gojenia skuteczność wykazano w przypadku aloesu, mniszka lekarskiego oraz babki lancetowatej. Ziołolecznictwo sugeruje także nacieranie skrzypem polnym, a trudno gojące się rany nie będą już problemem.
U osób z neuropatią dochodzi do osłabienia odczuwania bólu, ucisku, temperatury i wibracji, a głębokie odruchy ścięgniste ulegają obwodowemu zniesieniu.Do zwiększonego ryzyka rozwoju owrzodzeń przyczynia się także zmniejszona potliwość stóp i wysuszenie skóry, przez które skóra ma większa skłonność do pęknięć.
Walka z raną przewlekłą – co pomaga, a co szkodzi. - Aby wesprzeć proces gojenia się ran ważne jest zadbanie o dużą ilość białka w diecie. Dzięki diecie wysokobiałkowej organizm może wyprodukować odpowiednią ilość potrzebnego w tym procesie kolagenu. O ile pacjent zdrowy potrzebuje 0,8 gram białka na kilogram wagi ciała
DHRp3. trudno gojące się rany domowe sposoby forum
